Pas op met alimentatie

Om mij heen wordt de laatste tijd nogal eens een huwelijk ontbonden. Het is voor mij altijd weer even schrikken als een gelukkig ogend stel mij mededeelt dat ze uit elkaar gaan. Vanuit mijn werk ken ik het administratieve traject aan te maken afspraken dat ze dan ingaan. De emotionele weg is vaak nog langer.

Soms vragen ze mij om een mening bij dit administratieve traject. Onlangs vroeg een stel dat samen had besloten alleen verder te gaan, of ik even wilde meekijken bij het vaststellen van de partneralimentatie. Kinderen waren er in deze kwestie niet, hetgeen de zaak gecompliceerder zou maken. De wederzijdse advocaten hadden alles al in concept op papier gezet, wat hen betreft zag het er allemaal solide uit en konden de handtekeningen worden geplaatst. Ik had na het doorlezen van de beoogde afspraken echter een andere mening.

Weinig mensen realiseren zich dat de uitbetaling van alimentatie afhankelijk is van het leven van degene die als eerste komt te overlijden. Concreet houdt dit in dat als de ontvanger van de partneralimentatie wegvalt, de betaler meteen kan stoppen met het doen van uitkeringen. Een recht op alimentatie gaat namelijk niet over op eventuele erfgenamen. Omgekeerd geldt dat als de betaler van de partneralimentatie voortijdig overlijdt, de ander opeens geen inkomen meer heeft. Dit laatste is meestal veel nijpender. Zeker als er dan geen partnerpensioen wordt ontvangen.

In de mij voorgelegde situatie was de echtgenote een partneralimentatie toegekend omdat zij zelfstandig onvoldoende inkomen had om van te leven. De partneralimentatie die ze zou gaan ontvangen was dus hard nodig, in ieder geval voor de eerste jaren. Bij overlijden van de man zou dit stuk inkomen voor de vrouw echter per direct vervallen. Beiden waren het er meteen over eens dat zoiets toch niet de bedoeling was. Weliswaar was de kans dat de man in de komende tien jaar zou komen te overlijden niet groot, maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Het concept echtscheidingsconvenant dat op tafel lag kon wat deze passage betreft dus door de papiervernietiger.

De vraag van beide echtelieden aan mij was vervolgens hoe dit probleem kon worden opgelost. Gelukkig bestaan hiervoor meerdere opties. Eerst werd overwogen dat de man zijn testament hierop ging aanpassen. Hij zou daarin dan een verplichting opnemen voor zijn erfgenamen om een (netto) bedrag te blijven betalen aan de ex-echtgenote. Een alternatief was om haar een bedrag ineens toe te kennen bij zijn overlijden. Uit angst voor een verslechterde relatie tussen de erfgenamen en de ex-echtgenote op dat moment is de oplossing via het testament niet gekozen.

Uiteindelijk is besloten dat de man een verzekering afsluit die bij zijn overlijden eenmalig een fors bedrag uitkeert aan de vrouw. Zij kan dit dan gebruiken om van te leven. De premie hiervoor bleek acceptabel, helemaal met een dalende uitkering naarmate de termijn van tien jaar verstrijkt.

De algemene conclusie is dat je bij een echtscheiding met name de blik op de toekomst moet richten. Ik hoop voor het stel in kwestie dat hun volgende relaties wel stand houden.

 

Ik wil meer informatie ontvangen over dit onderwerp

Vul hier je naam in

Vul hier een geldig telefoonnummer in (Voorbeeld 0612345678, zonder spaties of tekens)

Ongeldige invoer

Opmerking (optioneel)

Ongeldige invoer

Kees Kocks

Kees Kocks

Adviseur
Deel dit artikel

Ik wil meer informatie ontvangen over dit onderwerp

Vul hier je naam in

Vul hier een geldig telefoonnummer in (Voorbeeld 0612345678, zonder spaties of tekens)

Ongeldige invoer

Opmerking (optioneel)

Ongeldige invoer