Zakelijke retraite

Mensen vragen mij wel eens hoe ik alles weet te combineren in mijn leven. Mijn vrouw en ik werken allebei fulltime, we hebben 5 kinderen in de leeftijd van 6 tot en met 16 jaar, we sporten regelmatig, hebben een sociaal leven en reizen regelmatig naar mooie bestemmingen. Het antwoord is natuurlijk dat er niet één magic trick is, maar dat de basis wel is dat je goed voor jezelf zorgt. Hoe je dat precies moet doen, hangt natuurlijk af van je eigen voorkeuren. Ik hou zelf van hardlopen en trek met enige regelmaat mijn hardloopschoenen aan om een rondje te lopen, maar iedereen kan dat natuurlijk op eigen manier invullen. Ik leef niet als een asceet, maar ik probeer wel zo gezond mogelijk te eten en drinken.

Daarnaast heb ik het uitgangspunt dat het niet erg is dat ik soms op het professionele vlak teleurstellingen breng bij de mensen om mij heen. Teleurstellingen is een zwaar woord, maar ik bedoel ermee dat je soms een (niet-fatale) deadline niet haalt, dat je pas na een paar dagen terugbelt of dat je een bepaalde afspraak toch moet verzetten naar een later moment. Ik streef ernaar het aantal en de omvang van de teleurstellingen te minimaliseren, maar het is echt beter ze te accepteren en bij de ander te leggen dan altijd de teleurstelling bij jezelf of bij je privé-omgeving te leggen. Mijn tip daarbij: verspreid de teleurstelling zoveel mogelijk, want het is niet eerlijk de teleurstellingen altijd bij dezelfde mensen te leggen. En maak daarbij geen uitzonderingen, dus stel ook gerust ‘belangrijke’ mensen teleur.

Het lastigste zijn de taken en klussen die geen specifieke deadline hebben. Vaak zijn dat grotere projecten of het schrijven van grotere memo’s of adviezen. Vraagstukken waarvoor het belangrijk is dat je er even goed voor gaat zitten en je rustig even kunt nadenken over de aanpak en uitvoering. De rust daarvoor ontbreekt door de waan van de dag die overheerst en als er dan geen harde deadline is, is de verleiding groot om deze klus door te schuiven in je agenda. Dit soort klussen noem ik ‘olifantjes’. Het kenmerk van olifantjes is dat ze na enige tijd in je hoofd uitgroeien tot ware mammoeten. Als je de klus dan uiteindelijk in twee uur hebt gedaan, dan vraag je jezelf af waarom je dit nou niet eerder hebt gedaan. Het antwoord daarop is simpel: de waan van de dag overheerste. Daar komt bij dat het ook goed is dat olifantjes even ‘rijpen’. Om ervoor te zorgen dat ik op enig moment weer helemaal ‘bij’ ben met mijn zakelijke (en overigens ook privé-)klussen heb ik de afgelopen jaren mezelf een zakelijke retraite gegund. Dit doe ik 1 a 2 keer per jaar en is gericht op het afronden van olifantjes en goed voor mezelf zorgen. Dit doe ik door de waan van de dag enkele dagen uit te zetten. Ik boek een hotelkamer op een plezierige plek en zorg ervoor dat er een bureau in de kamer staat. Daar kan ik dan circa 3 dagen (meestal donderdag, vrijdag en zaterdag) mezelf concentreren op alle olifantjes, zakelijk en privé, en ga ik tussendoor hardlopen in het bos of op het strand. Het kost me geen vrije dagen, maar wel waardevolle familietijd. Omdat wij als gezin vrijwel alles samen doen en veel gezamenlijke belevenissen hebben, is een zakelijke retraite van een paar dagen in te passen in de onderlinge balans. Mijn vrouw doet de invulling op haar eigen wijze en zoekt de uitdaging van een pittige bergwandeltocht en zoekt op haar manier naar balans.

Deze keuzes zijn niet een recept voor een gegarandeerde balans in je leven. Ik ga er ook geen boek over schrijven en ik heb ook geen verstand van de levenskunst, maar het is wel een voorbeeld hoe je je leven zou kunnen inrichten. Bij mij werkte het de afgelopen jaren in ieder geval uitstekend. Het past ook heel goed in de kerndoelstellingen van Ruitenburg. We propageren niet voor niets dat de balans tussen werk en privé belangrijk is. Dat is geen slogan van ons communicatieteam, maar dat is iets dat wij ook daadwerkelijk doen.